Vandaag mag ik weer meedoen aan een blogtour. Deze keer rond het boek Nooit gedacht geschreven door Latoya Morris. Een fantasy hervertelling van Peter pan. Een boek wat me eerst niet echt aantrok maar wat ik toch besloot om een kans te geven door de prachtige cover.

We kennen allemaal wel het verhaal van de jongen die altijd een kind bleef en leefde in het magische Nooitgedachtland. In Nooit gedacht volgen we deze legende jaren nadat deze heeft plaatsgevonden. We trekken samen met Eavan en Chris op avontuur om dit magische land te vinden en deze beroemde jongen te ontmoeten waar Eavan’s grootmoeder ooit verliefd op werd.

Allereerst lees ik niet vaak boeken in het fantasy genre omdat ik het door de jaren heen wat ontgroeid ben. Maar toen ik de cover van Nooit gedacht zag wou ik het boek meteen een kans geven. Het leek me ook handiger om te starten met een hervertelling van een bekend verhaal om zo ook een beetje aan het genre te wennen. De eerste paar hoofdstukken moest ik dan ook echt wennen aan alle namen en de wereld waar Eavan en Chris op terecht komen. Ik kon ook niet echt de link leggen met het originele verhaal omdat heel wat namen waren verandert. Maar toen ik er eenmaal in zat en ik enkele linken kon leggen met de versie van Peter pan die ik ken las het ook een stuk vlotter. Ik moet dan ook wel opbiechten dat ik vaker in mijn hoofd sprak met de originele namen dan de namen uit dit boek. Toen er eenmaal in het verhaal wat duidelijkheid kwam met de origin story vond ik het verhaal ook wel interessanter en zat ik er echt in. Ik las dan ook 170 pagina’s op één dag omdat ik er zo van genoot. Echter veranderde dit naar het einde toe wel. De laatste 70 pagina’s vond ik een samenkomst van verschillende plottwists waardoor ik helemaal uit het verhaal werd geslingerd. Zo is er een liefdesdriehoek (wat ik eigenlijk niet zo leuk vond) en voelde het alsof ik 4 verschillende eindes van het verhaal las. Wanneer je eindelijk dacht dat het verhaal was afgerond gebeurde er weer iets waardoor het verhaal een heel andere wending nam. En toen er ook nog een bepaalde trope op het einde werd in geslingerd was ik er wel klaar mee.

Ik snap dat Nooit gedacht een sterk boek in het fantasy genre is en ik weet ook niet of het misschien hierdoor komt dat ik het verhaal minder leuk vond maar helaas was dit echt geen boek voor mij. Het middenstuk vond ik wel interessant en ik vond het ook leuk om te zien hoe Latoya Morris het verhaal naar haar eigen hand heeft weten te zetten maar helaas vond ik het einde helemaal niets. Er gebeurde veel te veel en de manier waarop het verhaal uiteindelijk werd afgerond liet me achter met een wrang gevoel. Voor mensen die bekend zijn in het fantasy genre en eens graag een hervertelling willen lezen zal het boek zeker in de smaak weten te vallen maar helaas was het voor mij niet zo’n topper. Maar ondanks dat ben ik toch blij dat ik het geprobeerd heb aangezien ik wel vind dat Latoya Morris een knap staaltje weet te schrijven!