Voor mijn schoolopdracht van Nederlands moest ik 1 boek van verschillende auteurs lezen en tussen deze lijst met auteurs stond Els Beerten. Ik had haar naam wel al eens gehoord maar heb nog nooit een boek van haar gelezen. Voor mijn opdracht koos ik dus Voorbij de blauwe lucht aangezien de cover heel abstract was en het mij wel aantrok, het boek was ook zeer kort waarvoor ik ook zocht aangezien ik 11 verschillende boeken moest lezen voor deze opdracht.

Toen ik begon met lezen vond ik het een zeer vreemd verhaal, aangezien Henrike steeds verdwijnt en kleuren heel fel ziet. Toen ik eenmaal in het verhaal zat vond ik het wel een leuk verhaal. Dit boek is heel luchtig geschreven maar er was toch een mysterieus element aangezien je wilt weten waarom Henrike nu steeds wegloopt. Ongeveer in het midden valt dit mysterieus aspect wel weg en wordt het op het einde even vlug nog besproken. Dit boek gaat meer over jezelf ontdekken als adolescent dan over het feit dat Henrike steeds wegloopt. Je volgt Henrike in haar eerste stappen van het zelfstandig worden en opgroeien. Ik vond het een heel leuk verhaal maar aangezien het in 1994 is geschreven is het boek wel wat verouderd en dus niet meer zoals adolescenten in 2018 leren opgroeien. Zo zijn de ouders van Henrike (terwijl ze 13 jaar is) veel te bezorgt, in deze tijd worden kinderen van 13 jaar niet meer zo kort gehouden. Ik vond het dus een geschikt boek voor de derde graad lager onderwijs en het leest wel vlot, maar het had jammer genoeg geen wauw factor.

Ik geef dit boek dan ook 3,5 sterren aangezien het niet zo’n heel bijzonder boek was maar ik wel blij ben dat ik nu eindelijk eens iets van Els Beerten heb gelezen.