Toen ik de cover zag van Op glad ijs was ik meteen nieuwsgierig naar het boek. Het boek leek me een leuke winterse lovestory. Na het lezen van de flaptekst was ik vooral benieuwd of het boek wel iets voor mij zou zijn aangezien het over ijshockey ging en ik niet zo bekend ben met deze sport en hier ook nog nooit iets over heb gelezen. Ik begon vol goede moed aan het boek in de hoop verrast te worden.

In Op glad ijs volgen we het verhaal van Holland Delviss. Ze is opgegroeid in een ijshockey familie waar ieder lid van de familie ijshockey speelt. Holland is dus altijd opgegroeid met jongens en kwam zo ook terecht in een jongens ijshockeyteam samen met haar oudere broers. Wanneer het kleine dorpje opeens in de schijnwerper terecht komt is er veel belangstelling naar Holland aangezien zij het enige meisje is wat in een jongens ijshockeyteam, dit zorgt voor heel wat media-aandacht. Holland is vastberaden om het ver te schoppen in haar ijshockeycarrière, daarom traint ze ook heel hard en wil ze de relatie met de leden van het hockeyteam strikt professioneel houden. Maar wanneer de knappe coteamcaptain Wes opeens interesse toont in haar worden al haar plannen in de war geschopt.

Toen ik begon met lezen las het zeer vlot, ik vond de plot rond het hele ijshockey gebeuren ook wel zeer interessant. Ik was dan ook wel nieuwsgierig naar waar het boek heen zou gaan. Ik vond de personages (en dan vooral Holland) zeer sterk neergezet. De girlpower wat Holland in het begin uitstraalt is een zeer goed voorbeeld voor jongeren, ik vond het wel jammer dat dit afzwakte naar het einde toe toen de uiteindelijke lovestory zich ontpopte. Ik vond de hele haters to lovers trope in dit boek dan ook zeer vervelend aangezien we duidelijk zien dat er chemie is tussen deze personages en Holland dit vaak niet durft inzien. Hoewel ik vooral veel romantiek en een cheesy lovestory verwachte verbaasde het me dan ook naar het einde toe hoe cheesy het werd tussen de personages. Enkele scènes vond ik wel cute en leuk om te lezen (zoals de sneeuwstorm) maar ik merkte wel dat naarmate het einde naderde deze scènes steeds minder en minder werden.

Ik begon dan ook met volle moed aan het boek en vond het in het begin zeer leuk maar naar het einde toe wist het boek me niet meer vast te grijpen en verloor ik mijn interesse in het verhaal en de personages. Op glad ijs is zeker een goed boek met een hoge girlpower factor, het is wel jammer dat dit niet naar het einde toe wordt doorgetrokken. Op glad ijs heeft me dan ook niet helemaal weten te overtuigen maar ondanks het einde vond ik het zeker een interessant boek en heb ik wat meer bijgeleerd over de wereld van ijshockey.