Na het lezen van Een van ons liegt (een van mijn favoriete YA-thrillers van 2020) was ik enorm enthousiast om Eerlijk duurt het langst te gaan lezen. Toen ik de flaptekst las kreeg ik dan ook hoge verwachtingen omdat ik opnieuw een spannende mindfuck verwachte. Eindelijk heb ik dan ook de tijd gevonden om ‘dit vervolg’ te lezen en heeft het me net zoals Een van ons liegt weten te overtuigen?

In Eerlijk duurt het langst volgen we het verhaal van 3 tieners genaamd Maeve, Phoebe en Knox. Ze zitten op dezelfde school waar zich een jaar geleden een tragedie heeft voorgedaan met de dood van een van hun studenten. Ze dachten eindelijk van de roddel app te zijn verlost, totdat er plots opnieuw een berichtje binnenkomt. Loopt dit verhaal net zo fataal af als met de tieners die moesten nablijven of is het maar een onschuldig spelletje?

De flaptekst en mijn enthousiasme over Een van ons liegt maakte dat ik dit boek enorm graag wou lezen. Overal werd vermeld dat het een vervolg was op Een van ons liegt en hierdoor waren mijn verwachtingen dan ook erg hoog. In het begin moest ik enorm wennen aan alle personages (het is dan ook goed dat er op het begin een pagina is waarop al deze personages worden opgelijst) maar eenmaal ik deze uit elkaar kon houden las het boek wel vlot weg. Tijdens het lezen merk je wel al meteen dat er zich opnieuw een tragedie heeft voorgedaan en dat er dus opnieuw een student is gestorven maar het mysterie is eigenlijk wie nu dood is en hoe. Dit ‘mysterie’ duikt na enkele hoofdstukken steeds terug op in het boek maar omdat we het boek volgen vanuit een tijdlijn waar deze tragedie zich nog niet heeft voorgedaan voelde het boek niet erg spannend aan. De flaptekst doet vermoeden dat er zich opnieuw een spel zal voordoen namelijk truth or dare, dit concept is op zich wel goed gevonden maar de uitwerking ervan vond ik maar niets. Ik miste de spanning die komt kijken bij dit spel en wat de gevolgen kunnen hebben als er een roddel wordt gelekt. Omdat ik het boek heb gebuddyread las ik het over 7 dagen. Doorheen het boek gebeuren er wel enkele dingen waardoor ik zeker eventjes opkeek maar de echte spanning gebeurt pas in het laatste deel van het boek, de laatste 60-tal pagina’s zijn dan ook zeker spannend en deden me op het puntje van mijn stoel zitten. Helaas was de ontknoping en hoe het verhaal eindigt teleurstellend. Ook vond ik de vertaling met momenten wel echt storend omdat ik met bepaalde momenten echt uit het verhaal werd getrokken omdat er enkele woorden niet vertaald werden die perfect vertaald hadden kunnen worden.

Eerlijk duurt het langst was zeker spannend met momenten maar heeft me niet omver weten te blazen. Ik vind het dan ook enorm jammer dat Karen M. McManus me enkel met haar eerste boek heeft weten te overtuigen en dat al het werk wat ik daarna van haar las gemiddeld zijn. Ik denk dan ook niet dat ik snel nog een van haar boeken ga oppakken omdat ik toch wel teleurgesteld was van deze omdat ik zeer hoge verwachtingen had en deze helaas niet werden ingelost.