Begin dit jaar was er een grote hype rond de Netflix serie Bridgerton, een serie waarvan ik eerst dacht dat ik het niet zo leuk zou vinden. Ik werd aardig verrast en voordat ik het wist had ik de serie uitgekeken. Toen ik ontdekte dat er een boekenreeks was MOEST (met de nadruk op moest) ik deze lezen aangezien ik helemaal verslaafd was geraakt.

In De ongetrouwde hertog volgen we het verhaal van de oudste Bridgerton dochter Daphne. Wanneer Daphne de grensleeftijd van volwassen vrouw heeft bereikt mag ze toetreden tot de society. Dit houdt in dat ze oud genoeg is om een huwelijkskandidaat te zoeken. Iets wat op het eerste zicht best wel gemakkelijk lijkt maar met een bemoeizuchtige broer al snel een zware klus blijkt te zijn. Maar dan staat plots de hertog (Simon) voor haar. De twee worden al snel vrienden en besluiten om iedereen om de tuin te leiden, ze doen namelijk alsof ze een stel zijn om zo een potentiële huwelijkskandidaat te vinden voor Daphne en gretige moeders op afstand te houden van Simon. Maar wat als er plots toch gevoelens aan te pas komen?

Toen ik begon met lezen schrok ik wel eventjes van hoe dik deze boeken zijn (ze hebben namelijk allemaal meer dan 400 bladzijden) maar al snel kwam ik erachter dat de pagina’s toch enorm snel weglezen als je eenmaal in het verhaal zit. Laat dit je dus vooral niet afschrikken! Net zoals bij de serie dacht ik in eerste instantie dat ik een historische roman niet zo leuk zou vinden maar uiteindelijk heeft het me weer weten te verassen. Ik zat weer helemaal in de wereld van de Netflix reeks! Net zoals in de TV-serie komt er pas echt spanning vanaf ongeveer 50% in het boek, vanaf dat moment kon ik dan ook niet stoppen met lezen en las ik het in 1 ruk uit. Hoewel er enkele kleine aanpassingen zijn in vergelijking met de serie is de grote lijn nog steeds hetzelfde. In de boeken focussen we wel meer op het verhaal van de hoofdpersonages en vallen de verhalen van de andere broers en zussen in het Bridgerton huishouden wel wat weg, dit hebben ze in de TV-serie mooi in elkaar over weten te vloeien. Er is wel een bepaalde scène naar het einde toe (mensen die de serie hebben gekeken of dit boek al hebben gelezen zullen weten waarover ik het heb) dat ik niet vond kunnen. Maar heel wat mensen zijn het hier gelukkig met mij mee eens, als je wilt weten waarover ik het heb zou ik zeker even de triggerwarnings checken.

Ik vond het ook heel tof dat de tweede epiloog in het boek verwerkt zat (dit is namelijk een kijkje in het leven van de hoofdpersonages nadat het originele verhaal eindigt) maar na het lezen hiervan had ik toch wat spijt – er is namelijk wel een spoiler naar de vervolgdelen (volgens mij) Dus als je spoilers echt wilt vermijden zou ik ervoor kiezen om alle tweede epilogen pas te lezen wanneer je de hele reeks uit hebt – zo voorkom je namelijk dat je gespoild wordt voor de rest in de reeks.

Ik kan dan ook zeggen dat ik ondanks enkele kleine puntjes ik toch echt genoten heb van het liefdesverhaal tussen Daphne en Simon. Ik kan dan ook niet wachten om verder te lezen en zo alle personages in het Bridgerton huishouden wat beter te leren kennen. Als je mij zoekt, zit ik al helemaal verscholen in het volgende deel!