In De ballade van slangen en zangvogels volgen we het verhaal van Coriolanus Snow (oftewel president Snow zoals we hem kennen in de originele trilogie). Het is de ochtend van de boeteceremonie waarmee de tiende jaarlijkse Hongerspelen worden ingeluid. Voor het eerst worden studenten aangesteld als mentoren voor de tributen in de spelen. Coriolanus wil deze kans grijpen om zijn familie eindelijk terug in een goed daglicht te zetten en te laten zien dat de familie Snow nog steeds even machtig is als vroeger.
Maar wanneer de boeteceremonie van start gaat blijkt al snel dat Coriolanus Snow zijn plaats moet verdienen. Hij krijgt namelijk de taak om mentor te zijn van de vrouwelijke tribuut uit district 12, het laagste van het laagste. Vanaf nu zijn Coriolanus en zijn tribuut Lucy Gray verbonden door hun lot: iedere keuze die hij maakt kan leiden tot gunst of mislukking, zege of ondergang. In de arena zal worden gevochten tot de dood. Buiten de arena begint Coriolanus mee te leven met zijn tribuut… en moet hij kiezen wat hij belangrijker vindt: de regels blijven volgen of doen wat nodig is om te overleven.
Ambitie motiveert hem.
Competitie drijft hem.
Maar macht kent een prijs.
Toen dit boek in 2020 verscheen had ik net de volledige hongerspelen trilogie opnieuw gelezen zodat ik meteen in dit deel kon beginnen. Dit bleek een foute keuze te zijn van mijn kant aangezien ik toen totaal niet in het verhaal kwam en het boek niet zo leuk vond indertijd. Met de komst van de film wou ik echter graag opnieuw beginnen aangezien ik steeds enthousiaster werd door de teasers en uiteindelijke trailer die verscheen. Dit bleek een goede keuze te zijn aangezien ik nu vanaf het begin meteen in het verhaal zat en het boek op ongeveer 1 week wist te verslinden.
Suzanne Collins zet met dit boek een sterke start neer voor de Hongerspelen trilogie zoals we ze kennen en door het lezen van dit deel weet je wat er zich allemaal heeft afgespeeld alvorens de originele trilogie plaatsvindt. In het begin zijn er wel heel wat namen wat op de lezer afkomen aangezien het mentorschap een nieuw gegeven is en er dus 24 tributen zijn en 24 mentoren. Maar naarmate het boek vordert raakt de lezer hier wel aan gewend en komen er steeds minder personages aan bod.
De ballade van slangen en zangvogels is een rollercoaster aan emoties. Het ene moment heeft de lezer medelijden met Coriolanus en het andere moment worden we eraan herinnert waarom hij deze haatdragende persoon is geworden. Het einde past dan ook perfect en stoort ondanks dat het een open einde heeft totaal niet.
Ik kan absoluut niet wachten om te zien hoe ze dit verhaal naar het grote doek hebben weten te vertalen en wacht smachtend op de release van de film!