Toen ik in de najaarsbrochure van uitgeverij Kluitman zag dat er een nieuw boek van Alan Gratz ging uitkomen dat over de aanslagen van 9/11 zou gaan was ik erg nieuwsgierig naar het boek. Ik was zelf in 2001 jonger dan 2 jaar waardoor ik alle gebeurtenissen van die tijd nooit echt heb meegekregen. Dit boek leek me dan ook een goed moment om meer te weten te komen over de aanslagen en gebeurtenissen van deze donkere dag.

In 9/11 volgen we het verhaal van Brandon & Reshmina. Brandon is 9 jaar wanneer hij samen met zijn vader mee moet naar zijn werk in het World Trade Center omdat hij geschorst is van school. Omdat Brandon enkel nog zijn vader heeft en zijn vader geen oppas kan betalen besluiten ze dat dit de beste optie is. Vlak voordat een vliegtuig zich in het gebouw boort raken de twee elkaar kwijt. Kunnen beide op tijd uit het gebouw raken? 18 jaar na de aanslagen volgen we het verhaal van Reshmina in Afghanistan. Resmina leeft in een land waar oorlog heerst, wanneer een gewonde soldaat plots haar hulp nodig heeft kan Resmina niet anders dan hem hulp te bieden.

Zoals ik al zei was ik erg jong toen deze aanslagen plaatsvonden en hierdoor heb ik wel vaak kleine stukjes meegekregen maar het volledige verhaal zal nooit zo hard doordringen als bij de generatie die dit allemaal hebben meegekregen. Toch sta ik er ieder jaar wel bij stil en ben ik nieuwsgierig genoeg om meer informatie over deze aanslagen te zoeken. Toen ik dit boek zag wou ik het dan ook erg graag lezen (ondanks dat het een fictief verhaal is leek het me wel interessant) Vanaf de eerste bladzijde was ik al meteen erg nieuwsgierig naar hoe het verhaal zou lopen – het grootste gedeelte kennen we natuurlijk al maar ik vond het wel interessant dat we het verhaal volgen van iemand in het gebouw. Brandon zijn perspectief sprak me dan ook het meeste aan aangezien ik in eerste instantie enkel dit boek besloot te lezen door het hele 9/11 gebeuren. In het begin moest ik dan ook wel wennen aan Reshmina haar verhaallijn maar na een aantal hoofdstukken begon ik haar verhaallijn ook wel te begrijpen en lag het me wat meer. Doordat we natuurlijk weten hoe het met de Twin Towers afloopt voel je als lezer ook de stress van de personages en wil je schreeuwen dat ze zo snel mogelijk uit het gebouw moeten geraken. De angst die wij voelen is natuurlijk miniem met wat de slachtoffers hebben moeten doorstaan maar toch heeft Alan Gratz dit erg sterk weten neer te zetten waardoor het een rauw verhaal is. Met bepaalde momenten had ik dan ook echt tranen in mijn ogen aangezien ik zo meeleefde met de personages en ik hun pijn echt kon voelen. Wat ik ook erg handig vond was dat er op het einde van het boek een gedeelte is met de feiten en enkele illustraties. Dit zorgt ervoor dat de doelgroep het volledige verhaal ook zal begrijpen en deze feiten ook zullen kennen na het lezen van dit boek. Zelf vond ik het zeer handig om ook te kijken wanneer wat precies gebeurt en dit ook duidelijk hierin wordt aangegeven.

9/11 is dus een rauw verhaal over een periode wat de hele wereld even stil heeft doen staan en compleet veranderde. Dit boek is dan ook een absolute must voor in de leeslijsten voor jongeren aangezien dit een verhaal is dat iedereen gelezen moet hebben.