Toen uitgeverij Hamley Books bekendmaakte dat ze Monica Haak haar debuut gingen heruitgeven (aangepast wel te verstaan) was ik meteen heel erg benieuwd. Fatale beloftes stond namelijk al heel lang op mijn TBR, dus dit was mijn kans om het verhaal eindelijk te ontdekken.

In Voor verdriet heeft niemand tijd volgen we het verhaal van Liv en Emerald. Beide hebben ze het afgelopen jaar een traumatische gebeurtenis meegemaakt die ze ieder op hun eigen manier zijn aan het verwerken. Wanneer Liv verhuisd en naar een nieuwe school moet ontmoet ze op haar eerste dag Emerald, hoewel er eerst geen klik is tussen de twee zijn ze al snel genoodzaakt om een band te creëren. Ze worden namelijk onverwachts partners bij een project, zo groeien de twee toch dichter bij elkaar en ontstaat er een hechte vriendschap. Maar wat als hun verleden weer begint op te spelen? Houdt hun vriendschap dan nog wel stand?

Het boek begint al meteen heel sterk, we leren de personages kennen en komen meer te weten over het afgelopen jaar. Monica is hier echt straight to the point, wat ik wel echt fijn vond aangezien je dus geen ellenlange opbouw hebt. De thema’s die worden aangehaald zijn meteen heel sterk neergezet. Bepaalde scènes werden zo goed geschreven dat ik soms echt fysieke pijn ervoer door wat de personages meemaakte. Het boek heeft ook korte hoofdstukken wat ervoor zorgt dat je door het boek heen vliegt, dit vind ik altijd heel fijn aangezien ik dan het gevoel heb dat ik veel lees. Ik vond de personages heel goed geschreven waardoor hun verhaal echt stand hield. De laatste 50 tal pagina’s zwakte het verhaal wel wat af, er werd veel drama toegevoegd wat ik onnodig vond. Het verhaal tussen Liv en Emerald was al zo sterk dat deze extra thema’s echt niet toegevoegd hadden moeten worden omdat dit het iets jonger maakt terwijl de doelgroep duidelijk young adult is.

Voor verdriet heeft niemand tijd is dan ook een sterk boek met duidelijke thematiek. Het is een boek over belangrijke onderwerpen wat zeker gelezen moet worden in deze doelgroep. Monica heeft dit taboe dan ook heel goed aangepakt en is zeer respectvol geweest tijdens het schrijven over deze onderwerpen.