Stel je voor dat je een hele grote mooie tuin had boordevol waterlelies, blauwe regen, pioenrozen, bamboeplanten, treurwilgen, tulpen en andere prachtige bloemen. En niet te vergeten een vijver en een brug om over de mooie tuin en vijver uit te kijken. Een tuin om in weg te dromen, na te denken of rond te lopen. Zo’n tuin had de schilder Claude Monet. Voor wie een keer het Franse dorp Giverney heeft bezocht, heeft waarschijnlijk een bezoek gebracht aan de tuinen van Monet. Wie dat heeft gedaan, ziet de tuin zoals deze werkelijk is, afgebeeld in deze prachtige platen.

We maken kennis met een jonge Monet die van de ene steen op de andere stapt en vertelt dat hij de kleuren bijna kan ruiken en later schilder wil worden. De illustratie voelt dromerig en past ook wel bij het toekomstbeeld van deze schilder. We volgen hem verder in zijn leven. Op de academie, het nieuwe roze huis en het opbouwen van de tuin. De manier waarop Kaatje Vermeire de tuin heeft neergezet, is magnifiek. De kleuren die gebruikt zijn, zijn werkelijk de kleuren van de tuin. De tuin komt tot leven in dit boek en bijna ruik je de bloemen en bomen.

Ook als je hier nog nooit bent geweest, zal de tuin tot leven komen in het boek. De illustraties zijn een ware kleurenexplosie met veel diepte waardoor illustraties tot een hoogtepunt getild worden. Iedere keer wanneer je het boek openslaat zal er veel te zien zijn, maar ook steeds weer andere dingen zullen opvallen. Net zoals in de tuin zelf. Vermeire maakt niet alleen illustraties met verf (vermoedelijk??), maar ook met ander materiaal die in de afbeeldingen zijn geplaatst.

Het is moeilijk uit te leggen wat dit boek zo mooi en goed maakt. Kijk, lees en oordeel daarom zelf. Ik vind het in ieder geval magnifiek. Een boek om veel vaker open te slaan en te denken aan deze fantastische schilder en zijn mooie tuinen.

Naar aanleiding van de expositie ‘Monet – Tuinen van verbeelding’ ontstond dit boek van Kaatje Vermeire, in opdracht van Kunstmuseum Den Haag en Uitgeverij Leopold.