Toen ik ongeveer een maandje geleden door de boeken van bol.com zat te browsen kwam ik het boek Hallelujah Eurovision tegen. Ik las de eerste 20 pagina’s als voorproefje en voelde me opeens zeer nostalgisch. Nu het Eurovisie Songfestival dit jaar niet doorging betrapte ik mezelf erop dat ik vele oude nummers ging terugkijken om zo toch het Eurovisie gevoel te krijgen. Ik was door het lezen van de eerste 20 pagina’s van dit boek dan ook heel nieuwsgierig geworden naar dit boek.

In Hallelujah Eurovision gaan Hijlco Span & Tom Mikkers in gesprek en gaan ze samen op zoek naar de magie van Het Songfestival. Ieder verteld door middel van hun eigen ervaringen en feiten wat de ultieme songfestival ervaring blijkt te zijn. Ze duiken het verleden in en gaan hier dieper in op de politieke factoren, het geloof en alles wat belangrijk is om een Eurovisie act te doen slagen.

Zoals in de eerste 20 pagina’s van het boek duidelijk werd volg je dit boek niet in een ‘chronologische volgorde’ maar is het een door elkaar gemixte mengelmoes van herinneringen en feiten, de auteurs gaan in dit boek met elkaar in gesprek maar dit kan soms wat verwarrend overkomen. Het ene moment zit je namelijk verdiept in een herinnering van een van de auteurs en dan wordt er opeens abrupt omgeschakeld naar pure feiten. Dit vond ik soms zeer storend aangezien ik vooral geïnteresseerd was in hun eigen verhalen om zo ‘de magie van Het Songfestival’ op te roepen in mij. Ik heb dan ook niet zoveel Songfestivals meegekregen en ben pas sinds de laatste 10 jaar een echte fan, ik had dan ook graag wat meer input gekregen in de verhalen van vroeger. Echter ging dit boek wat te veel in op het politieke aspect en de geloofsfactoren, dit interesseerde me dan ook niet waardoor ik mezelf hierdoor heen heb moeten slepen. Dit boek is dan ook niet een boek om in een keer uit te lezen maar neem je best je tijd voor. Een hoofdstukje per dag is dan ook echt wel voldoende om je Eurovisie hart te voldoen aan informatie. Het jammere vond ik ook dat de laatste Songfestivals (die ik daadwerkelijk heb meegekregen) niet echt aan bod kwamen en ik zo dus niet echt mee kon gaan in een herinnering of verhaal van de auteurs.

Of het feit dat ik dit boek niet zo leuk vond komt omdat ik nog niet veel ervaring heb op Eurovisie vlak of omdat het teveel in ging op onderwerpen waar ik geen interesse in heb? Ik heb werkelijk geen idee. De persoonlijke stukjes wist ik wel enorm te waarderen en ik kan ook zien dat de feiten die doorheen dit boek verteld worden misschien bij een ouder doelpubliek wel in de smaak zullen weten te vallen aangezien je zo wat meer te weten komt over de wat oudere Songfestival edities.

Hallelujah Eurovision is dan ook een boek voor echte Songfestival fans (uit een iets oudere generatie) die je meeneemt op een heuse reis doorheen de Songfestival jaren. Echter wist mij het niet te overtuigen en gaf ik het maar 3 sterren