Michelle Deckers is ervan overtuigd alles kwijt te zijn. Ze stapt in haar oude Volvo en vertrekt naar: bestemming onbekend. Eenmaal aangekomen aan de Portugese kust ontmoet ze de Franse Isa en haar dochtertje. Hun beginnende vriendschap wordt op de proef gesteld, want op het strand spoelt vrij snel een gruwelijk verminkt lijk aan van een man. Wat is er gebeurd en waarom gedraagt Isa zich ineens vreemd? Al snel volgt een tweede dode, een die Michelle kent… Wat te doen als je op een onbekende plek bent met vrijwel onbekende mensen?

Wanneer de lezer Michelle leert kennen, wordt vrij snel duidelijk dat ze iets heeft meegemaakt waardoor ze gevlucht is van haar huidige leven. Middels flashbacks kom je als lezer langzaam achter haar verhaal en waarom zij zich in Portugal bevindt. Eerst lijkt het er op dat ze een fijne tijd tegemoet gaat aan de kust, maar niets is minder waar als zij Isa en dochter Frey ontmoet. Je merkt direct iets bijzonders aan Isa haar houding en hoe zij reageert in bepaalde situaties. Het maakte dat ik mij ook een beetje ongemakkelijk voelde. Toch voelt de vriendschap op bepaalde momenten heel natuurlijk aan.

Het verhaal vordert terwijl Michelle rondreist in een mooi beschreven landschap en herkenbare nummers meezingt in haar auto. Haar verhaal is, door wat zij heeft meegemaakt, ook enigszins herkenbaar voor lezers. Iedereen maakt gebeurtenissen mee waar je soms liever voor zou vluchten. Hopelijk maakt alleen niet iedereen mee wat Michelle in Portugal meemaakt.

Beetje bij beetje leer je ook de situatie van Isa kennen en weet je waarom zij zich in Portugal bevindt. Als lezer had ik hier mijn vraagtekens bij, want sprak Isa wel de waarheid? De manier waarop Barbara de Smedt de personages uitwerkt is erg goed. Je voelt de psychologische spanning en de onveiligheid die Michelle ervaart. Je kunt raden wat je wilt, maar door de goede plottwisten van De Smedt, raad je eigenlijk niet hoe het verhaal werkelijk in elkaar steekt. Het plot zit echt goed in elkaar. De spanning wordt opgevoerd en het enige wat je nog kunt doen is doorlezen. Het verhaal moet uit, het liefst in een zit. Gelukkig is dit goed te doen door de vlotte schrijfstijl van deze auteur.

Hetgeen waarom je door wilt lezen, heeft ook te maken met de brieven van de onbekende verteller tussen het verhaal van Michelle door. Als je denkt te weten wie het is, blijkt het toch weer niet die persoon te zijn. Wat is de reden dat deze onbekende persoon zoveel moorden heeft gepleegd?

Een terugkerend onderwerp/dier is de libelle. De libelle komt voor in het verhaal zelf en als illustratie. Dit vliegende dier staat voor transformatie en de kunst om je aan te passen aan omstandigheden. Als de libelle in je leven verschijnt, sta je op het punt een verandering door te maken. Zeer toepasselijk in dit verhaal en mooi verwerkt.

Los van het feit dat dit verhaal erg goed in elkaar zit en spannend is, zag ik in dit verhaal ook goed terug dat je bent wie je bent door gebeurtenissen die je meemaakt. Tevens heeft een verhaal altijd twee kanten, ook in dit verhaal…

Kortom: Roadtrip naar nergens is een zeer spannende thriller waarin niets is wat het lijkt, je gebeurtenissen meeneemt in je verdere leven en een verhaal twee kanten blijkt te hebben.

Met recht een psychologische thriller te noemen.