Jaren geleden las ik De hongerspelen trilogie (2012 wat vliegt de tijd!) en 8 jaar later besloot Suzanne Collins om nog een boek aan deze reeks toe te voegen namelijk De ballade van slangen en zangvogels. Hoog tijd dus om deze serie nog eens te herlezen – stiekem was ik wel bang dat ik het niet meer zo geweldig zou vinden als de eerste keer aangezien de afgelopen jaren mijn reading taste nogal veranderd is. Ik begon dus in De hongerspelen en werd weer helemaal omvergeblazen.

In De hongerspelen volgen we het verhaal van Katniss. Katniss woont in District 12 – de laagste klasse in heel Panem. Ze hebben het dan ook niet erg breed dus jaagt Katniss veel om zo haar moeder en zusje Prim van eten te voorzien. Ieder jaar wordt er in het Capitool De Hongerspelen gehouden. Een evenement waarbij jaarlijks één jongen en één meisje uit ieder district wordt gekozen om tegen elkaar te strijden in een arena. Katniss haar zusje doet dit jaar voor het eerst mee en hierdoor heerst er wel wat spanning tijdens de boete, het is dan ook een enorme schok wanneer uit al die duizenden papiertjes juist Prim haar naam wordt getrokken. Katniss biedt zichzelf dan ook aan als vrijwilliger en neemt zo Prim haar plaats in. Ze weet dat ze haar doodvonnis tekent maar toch heeft ze het ervoor over aangezien ze zo Prim behoedt van deze gruwelijke slachtpartij. Maar wat als er toch een kleine kans is dat Katniss De Hongerspelen wint?

Ik begon dus zeer terughoudend aan het eerste deel maar al snel was ik weer helemaal verstrikt geraakt in de wereld van De Hongerspelen. Tijdens het lezen zag ik alles levendig voor me en kwam er een nostalgisch gevoel bij mij op. Ik herinnerde me weer waarom ik deze serie zo geweldig vond. Hoewel het ook wel wat politieke punten heeft komt dit gelukkig nog niet echt in dit deel aan bod. De spanning van De Hongerspelen zorgt ervoor dat je absoluut wil blijven verder lezen en voordat je het weet sla je die laatste pagina om en is het boek uit. Ik las dit boek dan ook in minder dan 24 uur uit omdat ik er weer helemaal in werd meegezogen. De schrijfstijl van Collins is dan ook zo goed en de wereld is echt sterk gebouwd. Ik vond het ook mooi om te zien hoe Katniss open bloeit van een taaie tante naar een vriendelijk meisje dat absoluut alles voor haar familie zou doen. Ieder personage is zo goed uitgewerkt en hierdoor kan ik me ze zo goed voorstellen. Wanneer alle tributen in de arena stappen en De Hongerspelen van start gaat volgt alles zich zo snel op en blijf je hopen op een goede afloop (hoewel dit natuurlijk een re-read was wist ik wel waar het heen zou gaan) Tijdens deze re-read merkte ik ook dat ik toch wel wat details vergeten was. Ik ben dan ook heel blij dat mijn geheugen weer is opgefrist.

Ik ben enorm blij dat ik besloten heb om dit boek te herlezen en de serie te bingen voordat ik aan De ballade van slangen en zangvogels zou beginnen. Elf jaar later is dit boek nog steeds even geweldig als toen ik het voor het eerst las en Suzanne Collins heeft me echt weer helemaal meegesleept in dit verhaal. Ik kan dan ook niet wachten totdat ik in het tweede deel Vlammen kan beginnen aangezien dit mijn favoriet in deze serie was!