Het is bijna oktober, de dagen beginnen te korten en het begint buiten stillaan af te koelen. In deze tijd van het jaar grijp ik altijd naar thrillers. Toen Jacht uitkwam en deze in mijn brievenbus belande was ik dan ook erg benieuwd naar het boek. Het duurde dan ook niet lang eer ik het boek oppakte.

In Jacht volgen we het verhaal van Sam. Wanneer ze na de les moet nablijven voor een gesprek met haar leerkracht vermoed Sam het ergste, ze zet zich namelijk nooit in voor de lessen en scoort hierdoor alleen maar lage cijfers. Wanneer haar leerkracht even niet kijkt besluit Sam om haar cijfer voor de laatste toets aan te passen. Maar wanneer ze even later het toch wilt opbiechten blijkt er brand te zijn uitgebroken in het lokaal terwijl haar leerkracht nog steeds aanwezig is. Vanaf dat moment vermoed Sam dat er iets ernstigs aan de hand is. Pas als er dreigbrieven opduiken krijgt Sam het zwaar. Iemand wilt haar duidelijk het zwijgen opleggen – zelfs als dat dodelijke gevolgen kan hebben.

De flaptekst trok me meteen erg aan, meestal lees ik geen flapteksten (zeker bij thrillers) omdat dit vaak toch wel een spoiler kan bevatten. Maar bij Jacht besloot ik om het er toch op te wagen. Ik was dan ook meteen enthousiast. Op een avond besloot ik om dit boek op te pakken en voordat ik het wist was ik al 70 pagina’s verder, het verhaal begint al meteen met een knaller waardoor de lezer direct wordt meegesleurd in het verhaal. Ik was dan ook heel nieuwsgierig naar hoe het verhaal zou vorderen en waar Cis Meijer dit heen zou leiden. Toen ik een dag later het boek weer verder las merkte ik wel dat er in het midden niet veel spannends meer gebeurde en dat het verhaal terecht kwam in een dip. Er werd heel veel informatie gelost wat niet compenseerde met een spannend moment – voor de doelgroep is dit wel heel leuk omdat die informatie rond die leeftijd wel van belang is. Naar het einde toe kwam de spanning er wel wat meer in maar niet zo sterk als ik in het begin had ervaren. Cis Meijer weet duidelijk de lezer op een ander spoor te zetten door middel van duo-perspectief, hierdoor vermoed je dat het ander hoofdpersonage de dader blijkt of toch van iets meer weet over de brand. Iedere keer wanneer ik dacht te weten wie de dader zou kunnen zijn had ik het weer mis. Het einde had ik dan ook nooit kunnen raden!

Jacht is een sterke jeugdthriller voor mensen die nog niet erg bekend zijn met het genre en het zeker eens willen proberen. Het is spannend maar niet té spannend waardoor jongere lezers er ook van kunnen genieten. Helaas vond ik het wel jammer dat er vaak te veel informatie werd gedeeld en dit niet in evenwicht was met de spanningsboog die werd opgebouwd in het begin van het boek, maar aangezien het in de categorie jeugd valt til ik hier niet te zwaar aan.