Toen ik laatst met Valerie naar de bibliotheek in Ham ging was een van de eerste boeken waarvan ik wist dat ik ze moest lezen Ondine en al het andere aanwezige werk van Benjamin Lacombe. Zijn illustraties zijn namelijk altijd PRACHTIG waardoor ik meteen naar zijn prentenboeken werd aangetrokken. Ondine is dan ook een van de boeken die ik meenam en besloot om te lezen.

Wanneer een prins verdwaald in het bos ontmoet hij een visser. De visserman brengt hem naar zijn huisje waar hij zijn adoptiedochter Ondine ontmoet. Maar Ondine is geen gewoon meisje, ze is een waternimf. De prins en Ondine worden verliefd op elkaar en ze besluit om met de prins terug te reizen naar zijn rijk en eenmaal daar aangekomen ontmoeten ze Ursula. De drie schieten meteen met elkaar op (denkt Ondine toch) totdat opeens het noodlot toeslaat. Kan de relatie tussen een prins en een waternimf stand houden? En wat als iemand achterblijft met een gebroken hart en wraak probeert te nemen?

Ondine is geen gewoon prentenboek voor kinderen. Het is een buitengewoon prentenboek voor een iets oudere leeftijd namelijk 10-13 jaar waar volwassenen ook van kunnen genieten, dat is zeker ook te merken aan de schrijfstijl die Lacombe in dit boek hanteert. Zoals je van de cover kan afleiden zijn de illustraties in dit boek ronduit prachtig! In sommige illustraties gebruikt Lacombe ook kalkpapier waardoor dat net weer een extra dementie geeft aan het verhaal. ‘Ondine’ is prachtig geschreven maar toch niet een van Lacombe zijn beste werken naar mijn mening, het kon soms nog wat verwarrend overkomen maar dan kon ik gelukkig snel weer bijbenen en wist ik wat er werd bedoeld, maar ondanks dit heb ik toch wel van het verhaal genoten en vond ik het een prachtig prentenboek om te lezen.

Een prachtig prentenboek voor een gevorderde leeftijd die volwassenen ook zal weten te bekoren, ik geef Ondine dan ook 3,5 sterren en kijk uit naar nog meer werken van Benjamin Lacombe!