Toen ik laatst een mailtje kreeg met een persbericht van Jane, de vos en ik was ik meteen nieuwsgierig. Ik lees namelijk wel graag graphic novels en deze bleek te gaan over een zwaarder onderwerp namelijk over pesten. Aangezien ik zelf vroeger gepest werd wou ik deze graphic novel dan ook graag lezen en stuurde ik de uitgeverij een mailtje terug.

Jane, de vos en ik gaat over Hélène, Hélène wordt gepest op school. Haar klasgenoten vinden haar namelijk maar een dik meisje. Om zichzelf af te sluiten van deze pesterijen keert ze zich terug in boeken. Het boek wat ze nu leest is Jane Eyre, een boek waar ze zichzelf erg in herkent. Wanneer er een schoolkamp plaatsvind waar Hélène niet onderuit kan komen gebeurt er iets onverwachts, een vosje komt vanuit de struiken naar haar toe. Vanaf dat moment voelt Hélène de eerste keer hoe het is om vriendschap te hebben met iemand.

Jane, de vos en ik is een graphic novel wat voornamelijk wordt verteld met kleurloze prenten, maar tijdens de stukjes van Jane Eyre en haar ontmoeting met de vos sluipt er toch wat kleur in het verhaal. Dit geeft het verhaal een extra touch aangezien de kleurloze prenten perfect het eenzame gevoel weten weer te geven. Deze graphic novel is zeer herkenbaar voor mensen die ooit zelf gepest zijn geweest of voor begeleiders van kinderen. Je leest dit boek op een halfuurtje uit aangezien het niet erg veel tekst bevat, toch is het een zeer sterk verhaal over een herkenbaar en zwaar onderwerp.

Ik ben dus zeer blij dat ik heb besloten om dit boek op te pakken. Jane, de vos en ik heeft mij erg weten te raken en toont dat er licht is na een donkere tunnel zelfs als je dit niet meer verwacht. Ik geef dit boek 4 sterren en is zeker een absolute aanrader!